Filmy pocałunek, niepokój

W pewnym królestwie monarchini chce za wszelką cenę mieć syna, gdzieś indziej dla króla była największą wartością pchła, a następnego władcę zauroczyły dwie siostry.

Klasyka polskiej kinematografii. Serial Konrada Nałęckiego powstał na podstawie książki Janusza Przymanowskiego, który jest także współautorem scenariusza. Nakręcono trzy serie przygód załogi „Rudego” – łącznie 21 odcinków. PRL-owskie władze chętnie traktowały serial jako materiał propagandowy, prezentujący obowiązującą wówczas wersję historii z polsko-radzieckim sojuszem na pierwszym planie. Janek wstępuje w szeregi Wojska Polskiego do oddziału wojsk pancernych. Zostaje włączony do załogi czołgu o numerze 102. Wraz ze swoimi wiernymi towarzyszami broni Olgierdem, Gustlikiem, Grigorijem i psem Szarikiem rusza wyzwolić ojczyznę. Dla dzisiejszego widza „Czterej pancerni i pies” pozostają znakomitą produkcją wojenno-przygodową. Zrealizowane z rozmachem sceny batalistyczne, trzymająca w napięciu akcja, zabawne dialogi i przede wszystkim doskonałe postacie stworzone przez wybitnych aktorów – to nieprzemijające wartości serialu.

Doktor Tess Coleman nie od dziś ma kłopoty z porozumieniem się ze swoją nastoletnią córką, Anną. Lekceważy jej marzenia o muzycznej karierze, nie darzy też sympatią jej chłopaka, Jake’a. Za to dziewczyna nie akceptuje narzeczonego matki, którego uważa za nudziarza i sztywniaka. Pewnego dnia, za sprawą magicznego działania chińskich ciasteczek z wróżbą, matka i córka zamieniają się ciałami – matka nieoczekiwanie przybiera postać nastolatki, a córka uwięziona zostaje w skórze czterdziestokilkuletniej kobiety.

Nastolatka z pomocą przyjaciół walczy z wampirami, demonami i innymi piekielnymi stworzeniami.

W październiku 1998 roku w miasteczku Laramie, w Wyoming, dwóch młodych ludzi śmiertelnie pobiło geja. Wkrótce po tym reżyser Moises Kaufman i członkowie nowojorskiego Tectonic Theater pojechali do Laramie. Aktorzy przeprowadzili ponad 200 wywiadów z mieszkańcami miasta.

Rok 2015, piętnaście lat po kataklizmie, który ludzkość nazwała drugim uderzeniem. Czternastoletni Shinji Ikari przybywa do Tokio-3 na wezwanie swojego ojca, którego nie widział jakiś czas i do którego ma mieszane uczucia. Okazuje się, że ojciec Shinjiego – Gendō – chce powierzyć mu pilotowanie evangeliona: robota, którego zadaniem jest walka z aniołami – istotami chcącymi zniszczyć ludzkość. Niechętny temu na początku Shinji ostatecznie zgadza się pilotować robota. Pozostaje w Tokio-3 na dłużej, na wypadek ataku kolejnego anioła, zamieszkuje ze swoją nową opiekunką, Misato Katsuragi, idzie do nowej szkoły. Shinji jest jednak outsiderem, nawiązywanie kontaktów z innymi przychodzi mu bardzo trudno, ze wszystkich sytuacji stara się wyjść w ten sam sposób – robiąc to, o co się go prosi. Wkrótce jednak okaże się, że nie można żyć tak przez cały czas – spotka nowych ludzi, stanie przed nowymi zadaniami. „Neon genesis evangelion” oprócz znakomitej rozrywki jest także dziełem głęboko filozoficznym – oprócz tego, co dzieje się na ekranie, widz poznaje także rozterki, radości, smutki, sukcesy i niepowodzenia bohaterów, bardzo mocno zagłębiając się w ich psychikę i osobowość. Jeśli dobrze przeanalizuje się serial, znajdzie się w nim drugie, a może nawet trzecie i czwarte, dno.

Delphine (Maud Forget) to słodka, niewinna młoda dziewczyna. Ma piętnaście lat. W jej życiu nie ma absolutnie nic. A potem nagle ma wszystko: miłość, Laurenta (Robinson Stévenin), przyjaciółkę, Olivię (Lou Doillon) i rzeczy z tym związane: seks, muzykę, poczucie, że nie jest już sama, a czas mija szybciej. Złe skojarzenia sprowadzą Delphine na dno otchłani namiętności: w wieku piętnastu lat dla miłości możesz zrobić wszystko...